A varijetet
Uvodna reč i napomene na slovenačkom jeziku
Tradicionalna muzika prekmurskih Slovenaca. Terenski zapis je napravio Bela Vikar (Béla Vikár).
Komentari snimaka: Dr Marija Klobčar.
Zapisi snimaka koje je 1898. godine u Tišini (Csendlak) u Prekmurju načinio mađarski istraživač Bela Vikar (Vikár Béla), otkrivaju deo melodijskog nasleđa najistočnijeg područja naseljenog Slovencima. U vreme snimanja, ovaj region je u celosti pripadao Kraljevini Ugarskoj (Mađarskoj). Posle Prvog svetskog rata ovaj region je podeljen na Prekmurje, koje je danas deo Slovenije, i na Porabje koje danas pripada Mađarskoj.
Krajem 19. veka, Mađarsko etnografsko društvo pokrenulo je prikupljanje građe i istraživanje tradicionalne kulture narodnosti koje žive na teritoriji Kraljevine Ugarske. Vikarovi zapisi takođe se uklapaju u ovaj proces. (Ovde treba napomenuti da prema tadašnjoj praksi, Vikar koristi naziv „vend (vendski)” umesto „slovenački” na listi podataka pored voštanih cilindara koji se čuvaju u Etnografskom muzeju u Budimpešti.) Iako se za postojanje snimaka iz Tišine oduvek znalo – komentari pored voštanih cilindara, kao i komentari pisani zelenim mastilom potiču od Bele Bartoka (Béla Bartók), verovatno iz sredine 1930-ih godina – ovom građom iz naučnog i etnomuzikološkog aspekta prvi se bavio Tihomir Vujičić, istražujući južnoslovenski kontekst melodija. Ova građa za Slovence ima izuzetnu dokumentarnu i kulturnu vrednost: to su najstariji snimci narodnih pesama na slovenačkom jeziku, a njihovi zvučni zapisi, zajedno sa jezikom i sadržajem pesama, pokazuju društvenu situaciju Slovenaca u Mađarskoj na razmeđi 19. i 20. veka.
Za područje između reke Mure i Rabe – gde inače spadaju i snimci iz Tišine (Csendlak) – karakterističan je prekmurski dijalekat, koji je kao regionalni književni jezik, u vreme snimanja, već imao viševekovnu tradiciju. Snimljene pesme, kako fonološki tako i leksikološki, pokazuju uticaj susednih dijalekata i jezika sa kojima su se prekmurski Slovenci sretali tokom odlaska na sezonski rad, kao i skroman uticaj slovenačkog standardnog jezika sa kojim su se susretali kroz književnost.
Jezička tačnost zapisa snimaka iz Tišine može se proceniti samo vrlo relativno: u pojedinim pesmama srećemo različite reflekse za isti glas, a ponekad postoje razlike i unutar jedne pesme. To može biti rezultat različitog prepoznavanja glasova tokom transkripcije, ali svakako i različitog stepena dijalekatskog karaktera u pevanju izabranih pesama ili čak unutar njih. Transkipti uglavnom verno čuvaju zapise Tihomira Vujičića: lingvističko ujednačavanje uklonilo bi tragove međukulturnih kontakata izraženih na snimcima ili bi promenilo znanje o jeziku koje je 1898. godine za svet sa mađarskog govornog područja i za potomstvo, na voštanim cilindrima, zabeležio Bela Vikar (Béla Vikár), u tada nepoznatom naselju, u Tišini u Prekmurju.